Hefði einhver farið með tímavél árið 1980 nokkra áratugi fram í tímann, segjum til ársins 2021, hefði sá hinn sami eflaust gengið út frá því að nokkrir bílar nútímans væru hreint ekki bílar heldur geimskip.

Rafbíllinn Ioniq 5 er splunkunýr. Hann er risastór. Eldsnjall og kom mér heldur betur á óvart! Vissi ég að þetta væri ekki „hefðbundinn“ rafbíll; hann hefur of margt sem gerir hann einstakan til að hægt sé að „meðalgera“ hann.

Notalegur orkutankur

Orkutankur er kannski ekki fallegt orð en það er lýsandi þegar það er sett í samhengi við þá staðreynd að bíllinn er búinn 800V rafhlöðukerfi. Bíddu nú aðeins! Hvað þýðir það eiginlega?

En aftur að 800 volta kerfinu. Það er frekar ótrúlegt að geta bætt við 100 kílómetra drægni á 5 mínútum. Þetta á auðvitað við um hraðhleðslu. Þeir sem sleipir eru í enskunni og vilja lesa meira um hvaða forskot á rafbílamarkaði 800V rafhlöðukerfið veitir Hyundai er bent á góða grein sem er aðgengileg hér.

Það sem dregur máttinn úr rafbílum

Flest erum við sennilega meðvituð um það að þegar við lesum í auglýsingu að einhver rafbíll komist „allt að 400 kílómetra“ á hleðslunni (tek 400 sem dæmi út í bláinn) þá er rétt að taka því með fyrirvara.

Rafhlöður rafbíla eiga sér kjörhitastig og við það hitastig er nýting þeirra best. Kjörhitastigið sem um ræðir er í kringum 21°C. Það er að sem sagt ekki dæmigert íslenskt hitastig nema þá einna helst innanhúss.

Sætis- og stýrishitari notar afar lítið rafmagn en miðstöðin er algjör padda hvað þetta varðar. Því hærra sem hitastigið sem miðstöðin blæs út í farþegarýmið, þeim mun meira er notað af rafhlöðunni.

Hið ótrúlega gerist

Já, af þessum leiðindum þarf að taka mið þegar litið er til drægni rafhlöðu. Oftar en ekki kemst rafbíll hér á landi aðeins helming þess kílómetrafjölda sem gefinn er upp í tölum frá framleiðanda.

Þetta var ekki gott. Enda 30 kílómetrar eftir. Skítt með þá sögu en þrátt fyrir allt minnist ég þessa og hef haft varann á og gefið lítið fyrir þær tölur sem til viðmiðunar eru.

Hann hefði eflaust sýnt 384 kílómetra, eins og vera ber, ef bílstjórinn hefði ekki verið svona spenntur að fara af stað og leyft hleðslunni að síast alveg inn en ekki taka úr sambandi á sömu sekúndu og hleðslan fór úr 99% í 100%, en það er aukaatriði í þessu samhengi.  

Þarna var nokkuð ljóst að Ioniq 5 hafði gefið mér tæpa þrjá kílómetra í plús. Uppgefin drægni frá framleiðanda var lægri en raunveruleg drægni! Það er nú heldur betur eitthvað nýtt.

Það ótrúlegasta af því ótrúlega

Þetta hefði komið mér á óvart í logni að sumarlagi hér á Íslandi. En í þessu tilviki var kalt, eins og glöggir geta greint á seinni myndinni. Fjórar gráður. Þá voru fjórar gráður. En ég var að koma af Hellisheiði þar sem voru 2°C og snjófjúk. Já, það var ekki einu sinni logn!

Síst er ætlunin að þreyta lesendur með myndum af prósentu- og kílómetratölum, hvað þá með ítarlegri frásögn af framkvæmd athugunar minnar á nýtingu rafhlöðunnar. Þær upplýsingar eru til og velkomið að deila þeim með áhugasömum en hér er best að vinda sér beint í niðurstöður athugunarinnar:

Það er að mínu mati asnalegt að hinn almenni kaupandi (sem ekki hugsar um og prófar bíla alla jafna) kaupi bíl á „fölskum“ forsendum. Nú bendi ég ekki á neinn framleiðanda sem vísvitandi blekkir fólk en það er nú svo að neytendur eru ekki endilega sérfróðir um það sem þeir „þurfa“ að kaupa.

Við sem erum af málabraut höfum fæst bolmagn í slíkar hundakúnstir, sérstaklega ef við erum þreytt. Þess vegna er rosalega gott að geta gengið út frá því að upplýsingar komi heim og saman við raunveruleikann.

Er fleira gott við bílinn?

Eftir síðustu reynsluakstursgrein mína kvörtuðu nokkrir lesendur yfir því að ég hafi ekki fjallað um hvernig var að aka sjálfum bílnum er til prófunar var. Ég hafi skrifað um tæknileg atriði og nördalegt dót út í eitt. Ekki vil ég leika lesendur grátt og reyni nú að gera betur hvað viðvíkur sjálfri akstursupplifuninni. Upplifun er ofnotað orð að margra mati svo nú er rétt að orða þetta einfaldlega svona: Og hvernig var að aka apparatinu?

Akstur yfir hraðahindranir og brunnlok fór fram án þess að maður yrði þess var. Sætin í Ioniq 5 eru þau bestu sem ég hef nokkru sinni prófað í bifreið. Hröðunin er virkilega góð og átakalaus - svo jöfn er hún og veghljóðið útilokað vandlega að auðvelt er að gleyma sér og fara of geyst yfir. Þá koma til sögunnar hjálpartæki á borð við hraðaáminningu (kallast reyndar því flotta nafni „Skynvæddur hraðatakmarkari“) og SCC (Smart Cruise Control) sem hafa vit fyrir manni áður en skaði hlýst af eða sekt.

Ioniq 5 er „svar við ákallinu um sjálfbærni“

Hér að ofan stóð eftirfarandi: „Sætin í Ioniq 5 eru þau bestu sem ég hef nokkru sinni prófað í bifreið.“ Ég ætla að útskýra þetta nánar en byrjum á byrjuninni:

Við framleiðslu hvers eintaks af Ioniq 5 var eftirfarandi notað:

Komum nú aftur að sætunum góðu. Við framleiðslu sætisáklæðisins eru þessar 32 plastflöskur (sem nefndar voru hér að ofan) þrifnar vandlega, þær því næst pressaðar og svo tættar niður í plastflögur. Plastflögurnar eru bræddar og úr gumsinu spunninn fíngerður þráður sem áklæðið er að lokum ofið úr. Snjallt, ekki satt? Og mjúkt líka!

Sætunum má halla alveg aftur þannig að úr verður eins konar legubekkur. Sætin eru raunar kölluð „slökunarsæti“ og það er fallegt orð. Þá getur maður fengið sér kríu meðan á hleðslu stendur. Af þessu reyndist erfitt að taka mynd því ljósmyndarinn lokaði einmitt augunum og lét fara vel um sig. Svo flækir það málin enn frekar að ljósmyndarinn og greinarhöfundur eru ein og sama manneskjan og að ná sjálfsmynd af sér í miðri kríu reyndist ógerlegt. Þess vegna fylgir hér mynd frá Hyundai og konan á myndinni er mér alveg ókunnug með öllu.

Quiet mode og fleira fjölskylduvænt

Bíllinn er risastór í raun og veru. Án þess þó að vera einhver hlunkur. Hann er einstaklega rúmgóður og flatt gólfið ásamt hreyfanlegum miðjustokki gera það að verkum að manni finnst rýmið geta nýst vel og margvíslega og það er, í alvöru, hægt að „ganga“ um bílinn.

Nei, þetta er aðallega hugsað fyrir barnafjölskyldur; með því að virkja „Quiet mode“ berst hljóð frá útvarpi/afþreyingarkerfinu bara úr hátölurunum fram í og hljóðstyrkur takmarkast við 25. Þá geta litlu börnin dormað aftur í meðan hinir hlusta á fréttir.

Ljósmyndir og texti: Malín Brand