Það er svo gaman að þeim í Garage 54. Þessir rússnesku snillingar eru alltaf að endurbæta hjólið því þeir vita auðvitað að búið er að finna það upp fyrir löngu.
Aðrar umfjallanir
Í bæ nokkrum nálægt Anchorage í Alaska er hefð að þeyta bílum, hjólhýsum og trukkum fram af 100 metra háum kletti á þjóðhátíðardaginn. 4. júlí er fagnað með þessum furðulega hætti. Svo fer draslið til endurvinnslu. Eða draslið sem eftir er af draslinu.
Íslenskir lagatextar þar sem bílar koma við sögu eiga það margir hverjir sammerkt að þar er fjallað um bílstjóra sem maður þægi aldrei far...
Þetta er jú ein leið til að losna við ryðið. Er þetta sniðugt eða ekki? Áhugavert væri að vita hvort lesendur hafi reynslu eða skoðun á svona löguðu. Þ.e. sýrubaði á bílnum en ekki sjálfum sér (að sjálfsögðu!). Hvað segið þið? Aðferð úr forneskju?
Það er alþekkt að á Akureyri eru margir fallegir bílar og flestir skúrar örugglega fullir af stórkostlegu bíladóti. Svo bregst ekki að á bílasölunum á Akureyri skal alltaf vera eitthvað sem kemur rólegasta fólki í uppnám.