Ekki myndi maður fyrir sitt litla líf hætta sér í umfjöllun um hvort kynið sé betra í því að stjórna  ökutæki: karlar eða konur. Það er ekki umræða mér að skapi enda tek ég ekki þátt í henni. Eftir sem áður má auðvitað skemmta sér við að fylgjast með öðrum ræða þessi mál.

Biturð kvenna hryggileg

Stórgott bréf  birtist í Morgunblaðinu þann 13. apríl 1967 . Velvakandi var þar ávarpaður og var bréfritarinn kona. Hófst það svona:

Konan sem þetta skrifaði, árið 1967, vildi „svona til tilbreytingar“ senda Velvakanda bréf frá „einni (undirritaðri ) sem er ánægð, bæði með karlmennina og allt sem viðvíkur heimils bílnum,“ eins og hún orðaði það.

Gaman að fá svokallaðan „chance“

Þetta virðist, af innihaldi bréfsins að dæma, hið mesta lukkusamband tveggja einstaklinga og höfum í huga að hér er saga sögð á skjön við það taut og hjólfaradrulluspól sem birst hafði á sama vettvangi vikurnar á undan.

Þessi kona var búin að fá nóg af svartagallsrausinu sem birtist og tók af skarið með það fyrir augum að hafa áhrif á stefnu umræðunnar. Og svona var hún líka jákvæð:

Það er skemmtilegt hvernig bréfritari persónugerir bílinn. Að hennar mati var bílnum gefinn „séns“ en ekki endilega henni. Í það minnsta er orðalagið einlægt og skemmtilegt.

Rödd heyrist úr eyðimörkinni

Konan var viss um að hún væri ekki sú eina sem bæri körlunum vel söguna. Hélt hún áfram:

Gaman að þessu og umhugsunarvert hvernig gildin hafa breyst en eru þó hvergi meitluð í stein!

Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.