Bílarnir 216 í Tinnabókunum

Þó svo að mörgum sýnist blaðamaðurinn Tinni hálfgerður strákhvolpur þá er alveg ljóst að sögupersónan, sem Belginn Hergé skapaði, hefur stjórnað mun fleiri tækjum og tólum en flest okkar. Hann ók mótorhjólum, fólksbílum, sportbílum, skriðdrekum, var prýðilegasta skytta, jafnflinkur í vinstri- og hægrihandarakstri, flaug flugvélum og þyrlum, sigldi skipum og fór meira að segja til tunglsins en þangað hafa víst fáir komið!

Blaðamaður, hundur, prófessor og sótölvaður skipstjóri voru þar fyrstir, samkvæmt vissum heimildum.

216 ökutæki

Tinni var mun oftar farþegi en ökumaður. Oft var hann farþegi gegn eigin vilja, jafnvel keflaður og bundinn annað hvort í aftursæti eða farangursrými. Einu sinni var hann farþegi í hjólhýsi sem hékk aftan í glæsilegum rauðum Triumph Herald sportbíl (Svaðilför í Surtsey). Það getur varla verið mjög þægilegt, sérstaklega ekki ef hjólhýsið losnar frá bílnum, rennur aftur á bak niður langa brekku og staðnæmist að lokum á gömlu eplatré, eins og í þessu tilviki.

Það er magnað að taka saman fjölda þeirra ökutækja sem koma fyrir augu lesenda en þau eru 216 talsins. Ökutækin eru frá árunum 1912 til 1976 en þetta eru ekki alveg skotheld sannindi og bið ég lesendur að festast ekki í smáatriðum og reyna að sjá í gegnum fingur sér með árgerðir þeirra bíla er hér um ræðir. Þetta er nefnilega ekki ritrýnd grein, heldur til gamans skrifuð!

Yngsti bíllinn er Moskvitch 2140, árgerð 1976, en hann kom einmitt fyrst á markað það ár. Bókin, Tinni og Pikkarónarnir, kom út 1976 og ljóst að höfundurinn Hergé var með „puttann á púlsinum“ eins og stundum er sagt.

Hver veit þetta eiginlega...

...og af hverju?

Hvaða upplýsingum er haldið til haga?

Til eru heilu vefsvæðin um bíl- og flugvélategundir sem koma við sögu í Tinnabókunum. Bílasýningar eru haldnar með bílum af sömu tegundum (helst í sömu litum) og þeir sem sjást í Tinnabókum. Má þar til dæmis nefna bílasýninguna í Brussel árið 2006 og víða um Belgíu hefur í gegnum tíðina verið haldið sérstakt Tinnabílarall eins og sjá má í myndbandinu hér að neðan. Það er frá Tintin Rally sem fram fór árið 2016 og ekið var frá Cheverny til Le Mans á misjafnlega sprækum bílum!

Ekki má gleyma þeim Tinnafræðingum sem eru eins og „hagstofa“ Tinna og setja fram á vandaðan og oft skemmtilegan hátt staðreyndir á borð við:

• Hversu oft slasaðist Tobbi (hundur Tinna) í Tinnabókunum?
• Drakk Kolbeinn Kafteinn bara viskí?
• Í hvaða bók var Tinna ekki rænt?
• Skapti og Skafti; Tvíeggja einburar, eineggja tvíburar eða bara líkir vinir?

Já, svona mætti lengi telja. Höldum okkur samt við bílana!

„Nýjasta módel af eyðimerkurbíl“

Ökutækin 216 sem koma lesendum fyrir sjónir í bókunum um Tinna eru frá ýmsum löndum, eins og gera má ráð fyrir. Það ætti ekki að koma á óvart að margir eru bílarnir í þessum tilkomumikla flota franskir en breskir bílar, þýskir, amerískir og ítalskir eru einnig fyrirferðarmiklir.

Burtséð frá þeim leiðindum þá fór Tinni til Kongó og réði innfædda leiðsögumanninn Kókó til að fylgja sér um stórhættulegt svæði. Hvítur maður, væntanlega Belgi, sagði við Tinna í upphafi ferðar þeirra:

Tinni og Leynivopnið

Í þessari bók, Tinni og Leynivopnið, koma fyrir augu lesenda fleiri bílar en í öðrum Tinnabókum. Þar eru líka flugvélar, bátar, þyrlur, skriðdreki og mótorhjól. Bókin kom fyrst út árið 1956 og er ekki annað að sjá en Hergé hafi verið með almennilega tækjadellu. Bílnúmerin eru vel sýnileg á bílunum sem og merki tegundanna, einkennisstafir flugfara o.s.frv.

Það er aðdáunarvert hversu mjög höfundur leitaðist við að hafa smáatriði hárnákvæm. Sendiráðsbílar eru sérmerktir með litlu C.D. merki og fleira í þeim dúr. Þó svo að Hergé hafi búið til lönd, Bordúríu og Syldavíu svo dæmi séu tekin, þá bjó hann ekki til bíltegundir. Króm, speglar, ljós, koppar og dekk voru greinilega ekki eitthvað sem Hergé leit á sem léttvægt. Síður en svo!

Þegar þeir nálguðust vatn nokkurt urðu þeir þess óþægilega varir að fúlmennin eltu þá. Fúlmennin óku stórglæsilegum svörtum Citroen Traction Avant. Þegar þeir voru komnir upp að leigubílnum sagði annar skúrkurinn við ökumanninn: „Ágætt, og skástífaðu þá nú naumt, og bremsurnar í botn.“

Einstök nákvæmni og gott bílagrín

Á hinni stórskemmtilegu vefsíðu, www.tintin.com, er greint frá ýmsum staðreyndum. Segir þar að leiðin sem leigubíllinn ók með þá félaga til Nyon sé enn til. Hún hefur tekið nokkrum breytingum en árið 1953 leit hún út nákvæmlega eins og Hergé teiknaði hana í Leynivopninu. Í dag er þó ekki eins auðvelt og áður að aka beinustu leið út í Leman vatnið.

Kafteinninn skapbráði og blaðamaðurinn ungi fengu far hjá ókunnugum manni og báðu hann að elta bíl glæpamanna, eins og eflaust var algengt að biðja ókunnuga um í gamla daga. Alla vega í Tinnabókum.

Glamur og undarleg hljóð

Ítalinn: „Ma qué? ... Hvað er nú? Hvaða skröltó og högg? Díavóló! Er míó bíló biló? Stimpló? Ventló?“

Vinalegur Citroen

Af öllum þeim bráðskemmtilegu bílum sem koma fyrir augu lesenda Tinnabókanna þykir undirritaðri einn alveg sérstaklega skondinn. Hann er af gerðinni Citroen Ami. Franska orðið ami hefur snöggtum skárri merkingu en hið íslenska því það þýðir vinur. Ekkert að því!

Bíllinn var framleiddur frá 1961 til 1978. Eintökin voru æði mörg og gaman væri að vita hvort lesendur viti til þess að Citroen Ami hafi ratað hingað til lands. Það er ekki svo fráleitt því alls voru framleidd um 1.840.000 stykki. Hestöflin voru alveg 28 (seinna var hann fáanlegur með 55 hestafla mótor og kallaðist þá Ami Super) og með einhverju móti tókst héraðslækninum í sveitinni þar sem Myllusetur er (herragarður Kolbeins kafteins) að komast á milli staða í þessum vinalega Citroen.  

Þeysireið á heilagri kú á háannatíma í Nýju-Dehli

Kolbeinn kafteinn reyndi fremur óheppilegan fararskjóta þegar þeir Tinni voru staddir í Nýju-Dehli á leið til Katmandú. Það var í bókinni Tinni í Tíbet.

Hergé og Citroen

Hergé bjó til nokkrar auglýsingar fyrir bílaframleiðandann Citroen. Auglýsingaveggspjöld og bæklingar frá Citroen með teikningum og persónum Hergé þykja mikið „raritet“ í dag og safnarar greiða margir hverjir háar upphæðir fyrir pésa í góðu standi.

Ljóst er að margt má skrifa um bíla í Tinnabókunum enda af nógu að taka. Þó er best að láta staðar numið hér að þessu sinni!

[Greinin birtist fyrst í febrúar 2021]

Átt þú eftir að lesa þessar?

„Harry! Wir brauchen den Wagen, sofort!“ - Derrick og bílarnir

Ekið á gargönum eftir ropvatni - Laxness og bílar

Verbúðarbílarnir á Suðureyri

Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.