Flestar minningar mínar um bílasýningar eru góðar. Þá á ég við bílasýningar hér áður fyrr (þ.e. áður en ég fékk bílpróf og fannst ég komast nær ökuréttindum með því að fara á bílasýningar). Ein minning er þó svo óþægileg að ég hélt og vonaði að um falska minningu væri að ræða. Eitthvað skelfilegt atvik sem ekki hefði átt sér stað í raun og veru. En þegar ég blés þykku rykinu af minningunni kom annað í ljós.
Bílasýningin stóra fyrir aldamót
Dagana 13.-16. maí árið 1999 var haldin svaðaleg sportbílasýning í Laugardalshöllinni og stóðu tveir ungir menn að henni; Brynjólfur Þorkelsson og Hákon Ásgeirsson.
Þarna var undirrituð nú komin með bílpróf og fær í flestan sjó. Og búin að prófa þá nokkra, bílana. Ég var bílasjúk. Það hefur ekkert breyst. Í dag er samt auðveldara að svala bílaþorstanum.
Við höfum greiðan aðgang að snilldarsíðum eins og Bílabloggi og svo mætti lengi telja. Á þessum tíma bárust bílatímaritin, sem maður var með í áskrift utan úr heimi, seint en nokkuð örugglega.
Bílablöðin björguðu manni á fyrir tíma alnetsins. Bílasýningar voru líka mikilvægar fyrir fólk eins og mig. Mynd/Unsplash.
Þess vegna ærðust sum okkar þegar stærsta bílasýningin, Avital sportbílasýningin, var haldin í Laugardalshöll. Margir fagrir bílar voru þar til sýnis og má til dæmis nefna:
Heppni ein og sér ekki nóg
Þetta sama ár fagnaði útvarpsstöðin FM 957 tíu ára afmæli og til að vekja athygli á því og sýningunni ætlaði stöðin að gefa einum sýningargesti bíl. Bíllinn var af gerðinni Nissan Almera og splunkunýr.
Arg! Munið þið eftir þessu? Þið sem voruð búin að gleyma… Ykkur bið ég afsökunar.
Nema hvað! Sýningin var auðvitað ekki allan sólarhringinn en „kossakeppendur“ fengu að vera á sýningarsvæðinu eins lengi og þeir gátu kysst bílinn. Fengu þeir fimm mínútna hlé á hverri klukkustund til að nærast og fara á salerni.
Ekki ætlar undirrituð að fullyrða að þetta hafi gengið svona fyrir sig nákvæmlega, þ.e. með mínúturnar fimm og formsatriðin en man ég það að á öðrum degi sýningarinnar kom ég til að skoða bílana og var múgur og margmenni í kringum Nissan Almera. Örfáar hræður voru „límdar“ við bílinn (kossakeppendur) og óþekk börn og illskeyttir unglingar reyndu allt til að trufla keppendur.
Mér varð um og ó við þessa sjón, svona rétt eins og þegar maður opnar í sakleysi dyr á snyrtingu og þar inni situr manneskja og teflir við páfann. Svo hverft varð mér við.
Að kyssa Nissan í 50 tíma
Flestir af þeim tuttugu keppendum sem hófu kossakeppnina gáfust fljótlega upp. Tvær ungar stúlkur héldu þó út óheyrilega lengi og kysstu Nissan í þrjá daga, eða um 50 klukkustundir. Þær gáfust upp á sama tíma, hvernig sem nú stóð á því!
Óskýr mynd frá upphafi kossakeppninnar.
Andúð og öfund
Hefðu samfélagsmiðlar verið með sama sniði 1999 og þeir eru í dag, má ímynda sér að margir hefðu tjáð skoðun sína á uppátækinu. Margir brandarar orðið til og blessaðar stúlkurnar tvær mátt lesa margt leiðinlegt um kossaflensið og skoðanir ókunnugra á þeim sjálfum. Sem betur fer sluppu þær við það og sé ég enga ástæðu til að nefna stúlkurnar sérstaklega í dag, rúmum tuttugu árum síðar.
Í sömu umfjöllun var þetta haft eftir konu: „Mér líst engan veginn á svona konur eða karla. Ef fólk fær eitthvert kikk út úr því að kyssa bíla þá er það mér að meinalausu. Þetta er kannski saklausara en margt annað. En almennt séð þá finnst mér skelfilegt að fólk láti hafa sig svona að fíflum.“
Hvað svo sem fólki fannst um tiltækið árið 1999 virðist það ekki hafa slegið svo hressilega í gegn að dæmin séu öllu fleiri.
Aðrar umfjallanir
Þeir sem fylgdust með rallinu í Finnlandi um helgina þurftu oft að góna upp í loftið, rétt eins og þeir væru staddir á flugsýningu. „Jumpin“ eða stökkin á sérleiðunum geta verið alveg hreint mögnuð
PARIS – Arftaki Citroen C4 Cactus verður tilbúinn fyrir pantanir í júní, sagði forstjóri Citroen, Vincent Cobee nýlega...
