Sögð hafa ekið bílaleigubílnum 36.000 km á 72 tímum
Kona nokkur í Kanada var sögð hafa ekið bílaleigubíl vegalengd sem svarar svo gott sem til ummáls jarðarinnar og það átti hún að hafa afrekað á aðeins þremur dögum. Avis var ekki skemmt og rukkaði konuna um 8.000 dollara. Þá var konunni heldur ekki skemmt.
Eða svo sagði Boniface í það minnsta. Þar stönguðust sögurnar nefnilega aldeilis á; saga hennar og saga bílaleigunnar Avis.
Gengur reikningsdæmið upp?
Það liggur eiginlega í hlutarins eðli að til þess að komast 36.000 kílómetra á 72 klukkustundum þarf maður að aka harla greitt og helst aldrei stoppa. Ekki til að sinna því sem þarf að sinna, taka eldsneyti eða til að virða rautt ljós, stöðvunar- eða biðskyldu.
Eins og fram kom í inngangi var þessu máli nú háttað þannig að bílaleigan Avis fullyrti, fyrir þremur vikum síðan, að konan hefði ekið svona líka óheyrilega marga kílómetra á leigutímanum.
Það væri kannski ekki undarlegt ef leigutíminn væri þrjú ár. En þrír dagar, tjah, nei! Þá hefði blessuð konan þurft að aka á um 500 kílómetra hraða á klukkustund. Nú hef ég ekki prófað GMC Yukon Denali og vil síst koma út sem sjálfumglaður „beturviti“ en ég get ekki ímyndað mér að þessi eflaust ágæti bíll gæti afrekað nokkuð í þá veru.
Svona atvikaðist þetta
Boniface (sem ef til vill mætti þýða sem „snoppufríð“ í þvertyngdri þýðingu) leigði bíl í Toronto í síðasta mánuði. Gott mál. Hún er frá Vancouver og fór með flugi þaðan til Toronto þar sem dóttir hennar stóð í flutningum og háskólastússi. Boniface segist hafa ekið þessum eflaust fína GMC, frá flugvellinum, niður í miðbæ Toronto og þaðan til Kitchener (sem ég hélt í fyrstu að væri eldhúsáhaldaverslun en svo er ekki; þetta er bær fyrir utan Toronto) þar sem hún heimsótti tengdó gömlu.
Myndir fengnar af vef CVT sem vitnað er í hér fyrir neðan
Alls sagðist hún hafa ekið um 300 kílómetra á téðum bílaleigubíl. Þá var komið nóg af akstri og Boniface fór aftur á flugvöllinn. Hún innritaði sig í flug til Evrópu og beið hin rólegasta eftir að ferðalöngum yrði hleypt inn í flugvélina. Þá gafst stund til að líta á bankayfirlitið í símanum og það var einmitt þá sem skellurinn kom. BOMM!
Svona geta nú örlögin spilað með mann og jafnvel leikið grátt. Hún hringdi frekar í Avis. En viti menn; enginn svaraði. Eða eins og hún orðaði það sjálf: „Það bara hringdi og hringdi en enginn svaraði. Það var virkilega gremjulegt og svekkjandi að ná ekki í neinn.“
Nú er undirrituð búin að eyða of mörgum stöfum í þessa dellu, en svona er fréttin samt! Þannig að ég stytti hana alveg verulega því fáir ef nokkrir vilja lesa um hversu spælandi það var að hringja og hringja en fá ekki að tala við neinn. Svo ekki sé minnst á lýsingar konunnar snoppufríðu á því hversu oft símtalið slitnaði og hve oft hún þurfti að rekja söguna fyrir nýjum og nýjum viðmælanda.
Þannig að ef þið, lesendur góðir, sáuð sama bílinn aka „hringinn“ 27 sinnum á þremur dögum í ágústmánuði, þá var það alla vega ekki hún Giovanna Boniface sem var þar á ferð!
Þetta var nú meiri vitleysan en hér er saga af maðnni sem ók alveg svakalega langt í alvöru, en ekki á 72 tímum:
Og hér er saga konu sem ók sama bíl frá 1954 til 2021 en ók þó ekki umhverfis jörðina:
Aðrar umfjallanir
Netflix hefur tryggt sér sýningarétt á heimildamyndinni um Michael Schumacher en hún verður frumsýnd...
Það var á þessum degi, 27. janúar, fyrir 123 árum setti belgískur ökumaður, kallaður „Rauði djöfullinn“, hraðamet á rafbíl. Já, gott fólk, það er alveg magnað að maðurinn hafi náð 80.3 kílómetra hraða á klukkustund á rafknúnu ökutæki árið 1899.
Hér er ein skemmtileg frátt fyrir þá sem hafa áhuga á mótorhjólum – og þá ef þau eru sérstök!...
