Með varalit í árekstrarprófunum: Dúkkur sem bera aldurinn vel

Árið 2000 var ný rannsóknarstofa fyrir árekstrarprófanir tekin í notkun hjá sænska bifreiða- og vélaframleiðandanum Volvo. Sannarlega væri áhugavert að fá að fylgjast með því sem þar fer fram í einn dag eða svo.

Einn Volvo í klessu á hverjum degi

Á þessum tuttugu árum á rannsóknarstofunni hefur að meðaltali einum Volvo á dag verið fórnað í þágu öryggisprófana. Það er að segja, að daglega er Volvo klessukeyrður í árekstrarprófunum.

Þarna mátti m.a. heyra í nöfnu minni, Malin Ekholm, er veitir öryggissetri Volvo forstöðu (e. Safety Centre) og er býsna vel inni í málum. Áhugavert er að hún segir öryggisstaðla Volvo vera langt umfram það sem lög og reglur geri ráð fyrir. Að vera skrefi á undan hefur á þessum vettvangi ekki talist neitt annað en gott.

Eftir rannsóknir sem náðu til 28.000 árekstra í Svíþjóð hafði Bohlin sýnt fram á að öryggisbeltið virkaði heldur betur og þá keypti Volvo þessa frábæru uppfinningu af honum fyrir himinháa upphæð en einkaleyfið og upphæðina má sjá hér.

Þarna gerist þetta allt

Rannsóknarstofan og allt það sem tilheyrir Volvo Safety Centre er staðsett skammt frá Gautaborg í Svíþjóð. Tvær árekstrarprófunarbrautir eru innnanhúss og er sú styttri sveigjanleg og 108 metra löng en hin er 154 metra löng og bein.

Utanhúss eru hólar, hæðir, brekkur og undirlagið af öllum gerðum. Þar eru t.d. stöðugleikaprófanir framkvæmdar.

Árlega eru um 450 árekstrarprófanir gerðar hjá Volvo og að jafnaði eru þær tvær á dag. Ber að geta þess að undirbúningur fyrir hverja þeirra (burtséð frá því sem kom fram í greininni sem vísað var í) tekur um tvær vikur.

Sérstakt teymi hefur það hlutverk að fara á vettvang og skoða bíla eftir árekstur til að geta líkt eftir aðstæðum á sem nákvæmastan hátt. Það er gríðarlega mikilvægur þáttur fyrir prófanir framtíðarinnar:

Engar venjulegar „dúkkur“

Dúkkurnar sem notaðar eru við prófanirnar eru af öllum stærðum og gerðum. Þær eru langt frá því ódýrar! Þær geta kostað allt að milljón sænskra króna stykkið, og reiknið þið nú!

Árið 2003 var í fyrsta sinn notuð „ólétt dúkka“ en auðvitað er brýnt að tryggja öryggi ófæddra barna eins og hægt er. Enginn annar bílaframleiðandi hafði hugsað út í þetta (í það minnsta ekki framkvæmt) fyrr en Volvo tók af skarið.

Fyrstu árekstrarprófunardúkkurnar munu hafa verið framleiddar fyrir bandaríska flugherinn. Það var árið 1949 sem Strapp ofursti lét útbúa dúkku til að nota við árekstrar- og höggprófanir.

Lík voru notuð en einnig sprelllifandi sjálfboðaliðar (hvað ætli þeir hafi til saka unnið? SJÁLFboðaliðar…). Má líka nefna lifandi dýr og steindauða sandpoka. Sem betur fer heyrir þetta allt sögunni til.

Það er mikill kostur að dúkkurnar bæði endast og eldast vel og eru margar þeirra að nálgast eftirlaunaaldurinn. Stundum þarf að endurnýja útlimi en það er eðlilegt með tilliti til starfs þeirra sem getur verið býsna harkalegt og skellirnir margir.

Eins og oft má sjá, til dæmis í myndbandinu hér að ofan og á meðfylgjandi myndum, eru dúkkurnar með varalit og voða vel til hafðar. Það er þó alls ekki hugsað út frá fegurðarsjónarmiði. Nei, það er til að sjá hvar varirnar snerta loftpúðann, þegar það á við.

Varalitur er sannarlega ekki það eina málningarkyns sem makað er á dúkkurnar því það eru margir fletir sem þarf að sjá hvar loftpúði og andlit snertast: Hvar er ákoman, þ.e. hvar lendir bíllinn á fyrirstöðu, og hvaða loftpúðar blása út og svo framvegis.

Eitt er víst: Aldrei mun ég gjöra gys að árekstrarprófunardúkkum, útliti þeirra og klæðaburði. „Hitti“ ég slíka dúkku einhvern tíma, verð ég vonandi með hatt á höfði því ég mun taka ofan fyrir henni.

Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.