Hér er stutt saga sem ágætt er að hafa í huga þegar ekið er í vinnuna. Einkum og sér í lagi ef maður ekur framhjá vinnufélögum sem fara á tveimur jafnfljótum til vinnu.

„Á hverjum virkum degi, ár eftir ár, hafði móðursystir mín farið fótgangandi til vinnu. Þetta var svona tveggja kílómetra ganga og lá gangstígurinn að hluta meðfram aðalgötunni. Á hverjum degi fór það í taugarnar á frænku minni að yfirmaður hennar af skrifstofunni skyldi aka framhjá og við hlið hans, í farþegasætinu, sat einkaritarinn.

Svo gerðist það dag nokkurn þegar frænka var á leið til vinnu að yfirmaðurinn ók framhjá en stöðvaði bílinn rétt hjá henni. Mikið sem hún frænka mín varð glöð og þakklát. Hún flýtti sér að bílnum og hljóp hálfpartinn, opnaði dyrnar og settist aftur í. Móð og másandi náði frænka að blása út úr sér þökkum fyrir hugulsemina.

Jæja, þegar hún hafði náð andanum áttaði hún sig á að eitthvað væri nú undarlegt við þetta allt því bíllinn fór ekki af stað. Ráðvillt leit hún í kring um sig og sá þá, fullseint í minningunni alla vega, að vegna framkvæmda hafði umferðarljósum verið komið upp til bráðabirgða.

Ekkert þeirra þriggja (í bílnum var jú yfirmaðurinn, einkaritarinn og frænka mín) sagði aukatekið orð í bílnum. Aldrei nokkurn tíma var minnst á þetta „atvik“ á skrifstofunni. Og aldrei fékk móðursystir mín far aftur hjá yfirmanninum!

Fleira í svipuðum dúr:

Forsetar Íslands og puttalingar

Rúmeninn sem táraðist vegna Dacia

Ekki þiggja far með þessum! - Íslensk bílalög

Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.