Ók til Akureyrar fyrsta daginn með bílprófið

Það var miðsumars árið 1983 að ég fékk hið langþráða bílpróf. Það gekk hins vegar ekki andskotalaust að mínu mati. Á þeim tíma lá við að ungir ökumenn biðu yfir nóttinna við dyr sýslumanns, til að vera fyrstir inn á skrifstofuna að ná í skírteinið, enda bílprófið ein mesta útvíkkun frelsis hjá sautján ára einstaklingi á þeim tíma.

Sá var blár og stjarnfræðilega flottur á þeim tíma – allt öðruvísi en flestir aðrir bílar þess tíma.

Ég var að vinna í prentsmiðju á Höfðanum og Guðmundur sótti mig í vinnuna einn eftirmiðdag í fyrsta ökutímann. Þá hafði maður ekki ekið neitt í umferð enda enginn æfinga akstur á þeim tíma.

image

Mazda 929 hardtop árgerð 1982. Nákvæmlega sami litur og bíllinn sem Guðmundur ökukennari átti.

Talsvert sveittur í lófunum

Nokkuð fann ég fyrir stressi enda búinn að hlakka til þessa ökutíma í margar vikur. Guðmundur tók á móti mér og sagði mér að setjast undir stýri.

„Jæja, þá leggjum við bara í hann sagði Guðmundur. Þá störtum við bílnum, stígðu á tengslin og snúðu lyklinum í svissinum,” minnir mig að hann hafi sagt.

image

Fyrsti bíllinn sem ég fékk að aka. Í minningunni er þetta einn af skemmtilegustu bílum sem ég hef keyrt (án bílprófs).

Hvað er fetill?

Svo lyftirðu fætinum hægt og rólega upp af tengslunum (kúplings pedalanum) og stígur örlítið á bensín fetilinn í leiðinni.

Ég vildi náttla ekki upplýsa ökukennarann um fávísi mína enda vissi ég ekki hvur andskotinn „fetill" væir. Auðvitað drapst á bílnum um leið.

Þetta var ekki svo auðvelt á þessum bíl eins og það var á bílnum hans pabba. Í þriðju tilraun rann svo kagginn af stað og við ókum út af bílaplaninu og að fjölförnum gatnamótum Höfðabakka og Dvergshöfða. Þá flæktust nú aðeins málin. Hvernig ætti ég að stilla saman kúplingu og inngjöf í svona mikilli umferð?

image

Árið 1981 keyptu foreldrar mínir svona Honda Accord, beinskiptan. Sá var fyrsti beinskipti bíllinn sem ég ók. Bara nokkuð lipur í samanburði við aðra sem komu á eftir.

Stuttur prófrúntur

Leið svo tíminn og ég hafði tekið mína lögbundnu tíma. Ég hafði heyrt að þegar bræður mínir hófu sitt ökunám einhverjum árum fyrr að sumir hefðu bara tekið einn tíma til málamynda og farið svo í prófið.

Þá var umferð reyndar aðeins öðruvísi í borginni en árið 1983.

Alvarleg umferðarslys innan borgarmarkanna voru þó algeng en slysatíðni hefur lækkað mjög með betra vegakerfi og aukinni kennslu og þjálfun ökumanna.

Hvor á réttinn?

Eftir ökutíma var síðan tekið munnlegt og verklegt próf. Verklega prófið tók ég á gamlan og lúinn Mitsubishi Galant sem ég var að aka í fyrsta skipti í prófinu – enda Guðmundur ökukennari kominn í langþráð sumarfrí. Þá sat í bílnum svokallaður prófdómari, góðlegur kall frá gamla Bifreiðaeftirlitinu.

Hann bað mig að aka hring um Strandgötu og Fjarðargötu og leggja í stæði. Þar með var því prófi lokið.

Munnlega prófinu kveið ég mjög enda vinirnir sagt að þar væri spyrjandinn örugglega náungi úr hinni Austur-Þýsku öryggislögreglu Stazi.

Hann sýndi mér síðan mynd af bílum á gatnamótum og spurði „hvor á réttinn hér?” Svo sagði hann, „ertu viss?”

Eftir nokkrar spurningar í viðbót sagði hann svo fruntalega eins og hann nennti þessu alls ekki, „þetta er komið, þú náðir”.

Ók næstum yfir mig

Svo þurfti að bíða eftir afmælisdeginum sem var sá herrans dagur, 25 júlí 1983. Það var löng bið. Ég mætti á skrifstofu sýslumanns og fékk afhent gullfallegt bleikt ökuskírteini, skínandi nýtt og glansandi.

image

Svona Honda Accord árgerð 1982, sami litur meira að segja, ók ég til Akureyrar fyrsta daginn með bílprófið.

Um hádegið þennan dag var síðan haldið í sumarleyfi en stráksi fékk að aka, allavega fyrsta spölinn áleiðis til Akureyrar. Mér fannst það svo hrikalega spennandi að vera treyst fyrir því að aka nánast splunkunýjum Honda Accord EXE að mér var leyft að aka lengra og lengra.

Ég svaf í 18 tíma eftir þessa eldskírn.

Við reynsluökum bílum, tökum viðtöl, skrifum greinar og fjöllum um bíla á óhlutdrægan hátt. Umferð, öryggi, vegir, tryggingamál og allt annað sem tengist bílum og umferð. www.bilablogg.is