Alþjóðlegt kapphlaup um að auka drægni rafbíla í köldu veðri

Samkvæmt prófunum njóta rafbílar mjög góðs af varmadælum

Drægni rafbíla – hve langt þeir komast á einni hleðslu – er nokkuð sem mikið er rætt um á öllum spjallsvæðum rafbílanotenda.

Rafdrifinn skólabíll í kuldanum í Alaska

TOK, Alaska – Langt inni á kaldari hluta Alaska, þar sem það getur orðið allt að mínus 50 Fahrenheit (mínus 46 Celsíus), er ekki staðurinn sem þú gætir búist við að finna rafmagnsskólabíl.

Við mínus 7°C fara rafknúin farartæki bara ekki eins langt og þau gera í kjörhitanum 21°C. Hluti af því er að halda hita á farþegum með hefðbundinni tækni sem tæmir rafhlöðuna.

Þegar hitastigið nær núllinu tvöfaldast kostnaður hans við að keyra rafmagnsrútu Tok. Tok er með hæsta raforkuverði landsins.

Rafbílar geta tapað allt frá 10% til 36% af drægni

Margir eigendur rafknúinna ökutækja finna líka að vetrarferðir um langan veg geta verið erfiðar.

Mark Gendregske frá Alger, Michigan, sagði að það byrji að verða alvarlegt þegar hitastigið fer niður í 10-20° F (mínus 7 til mínus 12° C). „Ég sé venjulega meira en 20% hnignun á drægni sem og hleðslutíma,“ sagði hann þegar hann var að hlaða Kia EV6 á bílastæði verslunarmiðstöðvar nálægt Ypsilanti, Michigan. „Ég fer úr um 250 mílna (400 km) vegalengd í um 200 (320 km).

Hluti af rafmagninu fer í að halda hita á fólki

Um það bil þrír fjórðu af drægnimissi rafbíla stafar af því að halda hita í farþegum, en hraði og hraðbrautarakstur eru líka áhrifavaldar.

Nils Soedal, frá Bílasambandinu, segir málið „ekki vandamál“ svo framarlega sem ökumenn taki það með í reikninginn þegar þeir skipuleggja ferð.

Hitastigið var á bilinu frá frostmarki upp í mínus 2,2° F (0 til mínus 19° C) á meðan á prófuninni stóð, yfir fjöll og meðfram snævi þöktum vegum.

Í háskólum eru vísindamenn líka að vinna að efnafræðilegum breytingum sem gætu gætu ýtt þróun langt fram á við í rafhlöðutækni.

(frétt frá Associated Press / Autoblog)