Alveg get ég játað það að þau „straumhvörf“ sem í vændum eru í bílasögunni hafa valdið mér nokkrum áhyggjum. Í það minnsta heilabrotum og dálitlu umkomuleysi innra með mér.  

Billegur og elegant

Það er gaman að koma nokkrum dönskum orðum inn í greinarnar mínar til að sýna fram á að dönskukennslan komi sko víst að gagni. Billegur skal hann vera og elegant í þokkabót! Það er að segja að EQA kostar frá 6.790.000 kr. og er það í ágætt í hinu stóra samhengi. En bíðum við… Þetta er ekki fjórhjóladrifna útgáfan. Hún kostar aðeins meira, eða frá 7.590.000 kr. Eftir sem áður kom verðið blaðamanni á óvart.

Eins og eflaust mörgum öðrum, tók það mig tíma að venjast trýninu á rafbílum. Þeir eru ekki með (eða þurfa ekki) grill. Grillin hafa heldur betur breyst, eins og fjallað er um á skemmtilegan hátt í grein kollega míns hér​​.

Það væri kjánalegt. Nú, þegar ég er orðin vön breyttri ásýnd margra bíla (hæ nútími og framtíð!) þá finnst mér t.d. EQA bara ljómandi snotur „í framan“. Það er mín skoðun og þó svo að ég, prívat og persónulega, velji bíla ekki eftir útliti þá veit ég að sumir gera það. Fyrir þá sem það gera er EQA sennilega eins konar Gósenland þegar inn í bílinn er komið!

„Margslungið“ útskýrt ögn betur

Þetta var nú sérkennilegt orðalag sem segir lesendum nákvæmlega ekki neitt: „[...] stafrænt stjórnrýmið er margslungið.“ Leyfið mér, lesendur góðir, að útskýra þetta aðeins:

Nema hvað: Frá súpu yfir í bíl, og ekki bara einhvern bíl heldur Benz EQA! „Margslungna“  stjórnrýmið var sumsé flókið. Ekki vont eða gott heldur gafst mér ekki tóm til að „mastera“ það. Tíminn sem ég fékk til að reynsluaka bílnum bauð ekki upp á að blaðamaðurinn knái gæti prófað alla þá spennandi möguleika sem í boði eru. En möguleikarnir eru greinilega margir! Staðalbúnaður er ríkulegur, eins og grunnbíllinn kemur hingað, og hann má sjá hér.

Hljóðlátari en margir frændur

Það skýtur kannski skökku við að fjalla sérstaklega um að RAFBÍLL sé hljóðlátur. Auðvitað er hann það. Engin vél = ekkert prump. Það er samt munur á hvernig veghljóð og annað berst inn og um bíl. Rafbílar eru misþéttir, rétt eins og aðrir bílar. Og EQA er pottþéttur! Þéttur sem pottur.

Gerast góðir hlutir hægt?

Eitt af því sem getur verið hreint út sagt dásamlegt við rafbíla er hröðunin. Þvílík snilld!

En því miður á þetta ekki við um þann EQA sem ég prófaði. Hann er tæpar 9 sekúndur að komast úr kyrrstöðu í 100 km/klst. Þessar 8,5 sekúndur (nákvæmlega) voru lengi að líða og ekki mikið fútt á meðan. EQA 350 4MATIC mun þó ná þessu á 5,8 sekúndum og það er betri tími en 8,5 sekúndur.

Um rými og rafhlöðu

Við bestu skilyrði, segir framleiðandi, má komast allt að 424 kílómetra á hleðslunni. Það hljómar vel og hef ég svo sem ekkert meira um það að segja því sem fyrr segir var varla hundi út sigandi þegar þessi snotri bíll var prófaður. En út fór ég þó að í mér væri hundur vegna veðurs. Hleðsluprósentan fór ört niður á við, eðli máls samkvæmt, í mótvindi og alls konar veðurillsku sem einskorðast við suðvesturhorn vors lands. Þó gerðist það ekki svo hratt að vandræði hlytust af.

Veggrip og nautgrip

Jú, það er kominn seinnipartur í þessi skrif og kvöldgalsi í blaðamann, þótt ekki sé komið kvöld. En að lokum má nefna að veggripið var ekki nógu gott. Við öfgakennd veðurskilyrðin safnaðist vissulega regnvatn í vel notað malbikið á höfuðborgarsvæðinu. Almennilegar vatnsrásir myndast víða á götum þegar viðhaldi þeirra er ekki sinnt og ekki einu sinni hávaðaroki tókst að feykja vatninu úr „farvegi“ sínum.

Þetta var óþægilegt og auðvitað ber að ítreka að ekki var um fjórhjóladrifna útgáfu bílsins að ræða. Til að kanna hvort aðrir akstursunnendur hefðu reynt þetta á EQA kom í ljós að svo var. Höfðu einhverjir bílablaðamenn úti í hinum stóra heimi orð á því að eflaust færi betur á akgreinaskiptum þegar þurrt væri. En hver veit nema dekkin hafi verið óheppileg eða eitthvað í þá veru? Margt getur spilað inn í og flest getum við nú verið sammála um að til eru betri vegir en þessir vatnsrásasvelgir sem við þekkjum of vel.

Rúsínan (og systur hennar) í pylsuendanum

Það er ljótur stíll að enda tónleika, veislur og reynsluakstursgreinar á leiðindum. Ekki ætlum við að taka upp á því núna!

Mér fannst til dæmis mjög gaman að „þurfa“ að bíða í þessum bíl: Margt úr framtíðinni virðist vera í EQA og ekki að furða að risaeðlur í útrýmingarhættu (jebb, var að stimpla mig inn) þurfi tíma til að læra á herlegheitin. Risaeðlan kunni afar vel að meta hljóðkerfið og hljómgæðin. Sveitin Jurassic 5 varð reyndar ekki fyrir valinu en með aðstoð tækninnar tókst að grafa upp ýmsa steingervinga: The Stone Roses, Stone Temple Pilots og The Rolling Stones fengu að óma og allt var gott. Hljóðin fyrir utan eru fyrir utan og þau sem maður kýs að hafa inni í bílnum hljóma vel.

Ljósmyndir: Malín Brand og Óðinn Kári